کارت های هوشمند

دو نوع کارت هوشمند وجود دارد:
کارت هایی که با تماس کار می کنند و کارت های که نیازی به تماس ندارند. در هر دو نوع کارت یک ریز پردازنده و یک حافظه وجود دارد.
کارت های هوشمند از یک نظر با کارت های مجاورت متفاوتند. ریز پردازنده در کارت مجاورت فقط یک وظیفه دارد:
پردازنده کارت هوشمند دارای سیستم عامل بوده و می تواند کاربردهای مختلفی از قبیل کارت خرید، پیش پرداخت، کارت عضویت و کارت کنترل تردد را پاسخگو باشد. تفاوت دو نوع کارت گفته شده در نحوه برقراری ارتباط کارت با سیستم بیرونی است.
کارت هوشمند تماسی دارای 8 نقطه تماس جهت انتقال اطلاعات به کارت خوان است. کارت هوشمند بدون تماس از سیستم ارتباط رادیویی مشابه کارت های مجاورت استفاده می کند با این تفاوت که باند فرکانسی در اینجا متفاوت است. در سیستم کارت های هوشمند، می توان اطلاعات مربوط به کاربر را بر روی کارت ذخیره کرد و نیازی به استفاده از حافظه مرکز کنترل نیست. 

نوارهای مغناطیسی:

نوارهای مغناطیسی متشکل از مجموعه ای از باریکه های اکسیدهای مغناطیسی هستند که بر روی یک کارت چسبانده شده اند. در هر نوار مغناطیسی سه ردیف داده مختلف وجود دارد. معمولاً داده های هر ردیف از استانداردهای کدگذاری خاص خود پیروی می کنند، اما می توان استانداردهای دیگر را نیز برای کد گذاری به کار برد. کارت های مغناطیسی در مقایسه با سایر کارت ها ارزان تر بوده و برنامه نویسی آنها ساده تر است. اگر چه تولید کارت های مغناطیسی از بارکد دشوار تر است، اما تکنولوژی خواندن داده و کدگذاری آن بر روی کارت مغناطیسی گسترده تر و پیاده سازی آن ساده تر است. در کارت های مغناطیسی احتمال خواندن نادرست، از بین رفتن بخش مغناطیسی و از بین رفتن داده وجود دارد.

کارت های مجاورتی:

در کارت های کنترل تردد اولیه، از اثر ویگند استفاده می شد. در تکنولوژِی های جدید ویژگی داده های ویگند نیز حفظ شده است تا این سیستم با سایر سیستم ها سازگار باشد. در اینجا دستگاه های کارت خوان باز هم با نام ویگند شناخته می شوند، اما دیگر از اثر ویگند در آنها استفاده نمی شود. کارت خوان ویگند، یک میدان الکتریکی در محدوده 1 تا 5 اینچی در اطراف خود ایجاد می کند و در کارت ها نیز از یک مدار LC ساده استفاده می شود. وقتی کارت در میدان کارت خوان قرار می گیرد، سیم پیچ داخل کارت توسط میدان تحریک شده، سیم پیچ خازنی را شارژ کرده و مدار مجتمع به کار می افتد. این مدار شماره کارت را به سیم پیچ و از آنجا به کارت خوان می فرستد.
قالب رایج در کارت های مجاورت، فرمت 26بیتی ویگند است. در این قالب معمولاً از یک پیش شماره استفاده می شود که این پیش شماره در کلیه کارت های یک مجموعه یکسان است.

سازمان ها می توانند دارای کارت هایی با شماره یکسان باشند، اما چون پیش شماره آنها متفاوت است سیستم دچار مشکل نشده و تداخلی در روند کاری به وجود نمی آید. این ایده برای مدت زمان محدودی جوابگوی نیازها بود، اما چون هیچ سازمانی بر ساخت این کارت ها نظارت نداشت، این احتمال وجود داشت که تولید کنندگان پیش شماره های یکسان برای خود انتخاب کنند و به این ترتیب احتمال ایجاد دو کارت مشابه وجود داشت. برای مقابله با این مشکل برخی تولید کنندگان از قالبی استفاده کردند که دارای بیش از 26بیت ویگند است. در این قالب 26 بیتی، بدین ترتیب که بیت اول مشخصه زوج و فرد، بیت های 2 تا 9 پیش شماره و بیت های 10 تا 25 شماره کارت را تشکیل می دهند. سایر قالب ها نیز دارای ساختار مشابهی شامل پیش شماره و بیت زوج و فرد جهت بررسی خطا هستند.